De Efteling heeft een klacht ontvangen van de actiegroep SOS (Stop Oppressive Sterotypes) omdat het pretpark zich schuldig zou maken aan racisme en stereotypering. Belachelijk? Ja, ik vind van wel, voor zover mijn mening ertoe doet. We hebben het hier over een sprookjespark en zover ik weet draait een sprookje per definitie om stereotypen en weet mijn kind van vijf me nog te vertellen dat ze niet op de waarheid gebaseerd zijn.
Maar weet je wat nog veel belachelijker is? Het feit dat wij er in Nederland als door een wesp gestoken op reageren. Ik plaatste gisteren het onderstaande gedicht op Facebook. Een luchtig grapje, omdat dit daadwerkelijk omschrijft hoe ik over deze situatie denk: ik moet er een beetje om lachen.
Heel erg kwaad
De reacties onder het gedicht logen er niet om. Heel veel mensen zijn kwaad, héél erg kwaad, én bang. En vooral dat laatste zorgt voor uitingen waar ik zelf eerlijk gezegd ook een beetje bang van word. Vooral wanneer mensen gaan roepen: ‘Dan rot je toch lekker op naar je eigen land?’. Ik weet dat het is ingegeven door angst, maar, het feit dat iemand een andere huidskleur heeft wil niet zeggen dat hij / zij niet in Nederland geboren is. Sowieso heb ik nergens gelezen dat de actiegroep bestaat uit mensen met een een andere huidskleur, maar dat kan ik gemist hebben.
Maar los van dat alles, het meest pijnlijke aan deze situatie is dat, wanneer je een beetje onderzoek doet, je ontdekt dat die actiegroep SOS eigenlijk helemaal niets is. Weet je waar ze uit bestaat? Vier (vier!) ‘actievoerders’ die een Facebookpagina hebben opgezet (iets dat overigens iedereen in 2,5 minuut kan doen) met een paar honderd volgers (die overigens iedereen in 2,5 minuut kan kopen). Vier ‘actievoerders’ die heel erg graag anoniem willen blijven, die een klacht indienen bij de Efteling, weigeren met de media te praten ‘want die vertrouwen ze niet’ en die het aanbod van de Efteling om te praten direct hebben geweigerd. Overigens voor de goede orde: als je klaagt bij de Efteling dat de patat te zout is, wil de Efteling ook met je in gesprek, zo bijzonder is dat dus niet.
Grapjassen en hooivorken
Vier grapjassen, want zo beschouw ik ze maar even, die je absoluut niet serieus kunt nemen, en het hele land is in rep en roer. En dát is wat me aan deze situatie het meeste zorgen baart. Want weet je? Vier mensen roepen dat de Efteling racistisch is, en Nederland gaat massaal de (digitale) straat op als boze menigte met het toetsenbord in de aanslag als hooivork. En maar roepen: ‘Ze moeten van onze normen en waarden afblijven, het hele land gaat naar de klote door die kutbuitenlanders, rot lekker op naar je eigen land.’ Het enige dat je doet, als je dit soort dingen roept, is een actiegroepje van vier mensen laten zien hoe racistisch Nederland aan het worden is. Weet je hoe je laat zien dat je niet racistisch bent? Door niet racistisch te zijn! Wat er nu gebeurt is letterlijk alsof je tegen mij zegt dat ik te agressief ben, en ik dat keihard ontken door je tegen de vlakte te slaan.
En nogmaals, ik begrijp echt wel waar het allemaal vandaan komt, het is pure angst dat er niets van ons mooie gezellige landje overblijft. Maar op dit moment zie ik helemaal geen mooi en gezellig landje. Ik zie een land waarin een compleet volk zich laat ophitsen door een actie van vier mensen, door een storm in een glas water, dat inmiddels door ons eigen gedrag een complete orkaan geworden is.
Schreeuwende mensen
Moeten we staan voor onze cultuur, onze normen en waarden? Absoluut, binnen de grenzen van wat redelijk is, verandering houd je nooit helemaal tegen. Maar angst is een slechte raadgever, en naar schreeuwende mensen heeft nog nooit iemand geluisterd. Laten we bewijzen dat we geen racisten zijn, door geen racisten te zijn.
De Efteling discrimineert? Hihi, wat een goeie grap, het is een sprookjespark joh, ga lekker een ander voor de gek houden. En door. Meer woorden hadden er niet aan vuilgemaakt hoeven worden.
Lees ook:
