Waar eenzaamheid ontstaat – Dichtgedachten #496

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Soms gebeurt er iets met iemand, en vragen we ons af waarom we dat niet hebben zien aankomen. Het antwoord is vrijwel altijd hetzelfde: we hebben er ook niet echt naar gekeken. Natuurlijk zijn er mensen die hun leed heel goed weten te verbergen en van wie je, zélfs na een goed gesprek nóóit zou kunnen vermoeden dat er veel verdriet achter schuilt.
De meeste mensen stoppen hun verdriet echter niet zo ver weg, maar ze lopen er simpelweg niet mee te koop. Als mensen vragen hoe het met ons gaat, zeggen we vrijwel altijd ‘goed’, zelfs als dit niet zo is.Laten we ons wat bewuster zijn van de mensen om ons heen en écht kijken en luisteren, niet alleen naar woorden, maar ook naar alle andere dingen, zoals lichaamstaal, oogopslag, dingen die ons veel meer vertellen. Niemand zal je zeggen: ik ben eenzaam, maar vaak is het wel zichtbaar. Als je durft te kijken. Daarover gaat dit gedicht.
Dat je leed niet altijd ziet,
is waar eenzaamheid ontstaat.
Onzichtbaarheid betekent niet,
dat het goed met iemand gaat.

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00