Wat er mis is met Fidget Spinners

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook


Misschien is het je ontgaan maar Nederland is sinds kort weer ten prooi gevallen aan een nieuwe hype. Ditmaal rennen we niet als een stel idioten achter virtuele Pokémon aan, maar laten we onze kinderen massaal aan een wieltje draaien: de zogenaamde Fidget Spinners.
Voor wie het gemist heeft: een Fidget Spinner is een stukje speelgoed dat eigenlijk niet ontworpen is als speelgoed. Het is ontworpen om kinderen met concentratieproblemen iets te geven om rustig van te worden. Deze spinners bevatten drie ‘armen’ met kogellagers, waardoor het ding keihard gaat draaien wanneer je er een slinger aan geeft en het stevig vasthoudt in het midden.

Ineens was het speelgoed

Bedoeld voor kinderen met concentratieproblemen dus, en daarom ook geschikt om in de klas te gebruiken, zodat ze, al draaien, beter opletten. Kinderen zijn echter kinderen, en hebben inmiddels ontdekt dat je allerlei trucjes kunt uithalen met de spinners, waardoor ze nu officieel het predicaat speelgoed hebben gekregen en niet meer gebruikt mogen worden in de les. Vanaf dat moment was het hek van de dam en de spinners zijn niet meer aan te slepen. Vorige week zag ik tot mijn verbazing tientallen ouders nog net niet op de vuist gaan om zo’n spinner te bemachtigen voor hun kroost.
En dat is dan ook direct wat ik heel pijnlijk vind aan deze hype, evenals de Pokémon hype van vorig jaar. Toen ik jong was, ging ik regelmatig mee in een hype. Ik wilde heel graag Garbage Pail Kids, extreem populaire plak en werpplaatjes in de jaren 90. Die plaatjes mocht ik…maar daar moest ik wel voor sparen. En sparen deed ik…net zo lang tot ik de hele collectie bij elkaar had gespaard. Ik wilde een Nintendo. Ook daar mocht ik voor sparen. Uiteindelijk kwam die spelcomputer er niet, want ik wilde inmiddels iets anders, zo diep zat mijn liefde dus niet. Daar kwam ik achter door te sparen. Nog iets later wilde ik een Skatebike, een combinatie tussen een fiets en een skateboard. Wat heb ik daarom gezeurd, maar mijn ouders waren onverbiddelijk: je spaart er maar voor. Tegen de tijd dat ik het geld bij elkaar had, was de hype voorbij (en kocht ik hem met 80% korting). Wat was ik snel op dat ding uitgekeken. Het gevolg: het was één van de laatste miskopen uit mijn jeugd, omdat het me leerde nadenken over het verschil tussen iets echt willen, of iets willen omdat de rest het heeft.

Mijn moeder had nooit staan knokken

Ik zag ouders vorige week bijna op de vuist gaan om Fidget Spinners voor hun kinderen te bemachtigen. Het maakte in één klap duidelijk wat er veranderd is. Niet alleen hoeven steeds minder kinderen te sparen voor wat ze willen, het zijn ook nog eens de ouders die de drijvende kracht zijn achter dit soort hypes. Zelfs áls ik mijn moeder had kunnen overtuigen om die Skatebike voor me te kopen vroeger, dan nog had ze nooit in een rij staan knokken om er eentje te bemachtigen. Omdat het de kinderen waren die zich mee lieten slepen door een hype, en de ouders die de rust en kalmte bewaarden, en hun gezond verstand gebruikten.
Als ouders hebben we in principe maar één taak: onze kinderen beschermen. Tegen gevaar, tegen onrecht, maar ook tegen zichzelf en tegen de gevaren van hebberigheid. We weten allemaal hoe pijnlijk het was als al onze vriendjes en vriendinnetjes iets hadden dat wij niet konden of mochten kopen, en wellicht is het die pijn die ervoor zorgt dat zoveel ouders tegenwoordig zo ver gaan om hun kinderen niets tekort te laten komen. Maar juist door dat gedrag doe je kinderen enorm tekort. Want het is juist die pijn van vroeger (en pijn zeg ik met aarzeling omdat het luxeproblemen zijn) die ervoor heeft gezorgd dat we als kinderen hebben geleerd hoe je omgaat met geld, hoe je de waarde van iets inschat en wat er toe doet en wat niet.

‘Ach die paar euro’s’

‘Ach die paar euro’ is ook de gedachte waarmee ik mezelf vertelde dat het goed was om zomaar twee Fidget Spinners voor mijn zoontjes te kopen. ‘Want al hun vriendjes hebben er eentje, en ik weet nog hoe vervelend ik dat vroeger vond’. Maar wat voor mij vijf euro is, is voor hen talloze weken zakgeld. Ik geef ze een Fidget Spinner en ontneem ze het besef waar ze een leven lang op moeten teren: dat geduld een schone zaak is, dat je niet altijd alles hoeft te hebben, en dat als je iets wilt, je ervoor zult moeten sparen.
Wat er mis is met Fidget Spinners? Helemaal niets, ik vind het een fantastisch leuk ding. Het probleem zit niet in het speelgoed, maar in de volwassenen die hun kinderen de pijn proberen te besparen die hen uiteindelijk mooie, verantwoordelijke, bescheiden mensen maakt. Dat is misschien iets om over na te denken voordat we nog eens klagen over ‘die ondankbare jeugd van tegenwoordig’.



Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00