Stress – Dichtgedachten #905

Stress is een verlammend verschijnsel. Soms gebeuren er in het leven duizend dingen tegelijk, en heb je het gevoel dat je constant moet rennen om niet bedolven te worden onder de ellende. Het ironische is echter dat je vaak juist onder die ellende bedolven raakt als je blijft rennen. Het is gevoelsmatig het meest onlogische dat je kunt doen als je duizend dingen te doen hebt: even rust nemen.
Toch zal juist die rust ervoor zorgen dat je de dingen efficiënter aanpakt, waardoor de stress direct minder wordt. Ik heb het zo vaak zien gebeuren (ook bij mezelf overigens), mensen die zeggen: ‘Maar ik kán nu even geen rust nemen, die tijd is er niet’. Dat het zo voelt is logisch, maar juist door even pas op de plaats te maken op een moment dat het écht niet gaat, creëer je overzicht, ga je helderder denken en neem je betere beslissingen waardoor de tijd die je voor bepaalde dingen nodig hebt soms meer dan gehalveerd wordt.
Ren niet als kip zonder kop rond, neem even een klein momentje rust voor reflectie, en je problemen zijn een stuk makkelijker op te lossen.
Juist als het niet gaat,
forceer dan een moment van rust.
Omdat je in ontspannen staat,
een brand veel efficiënter blust.

Vol hoofd - Dichtgedachten #896

Vol hoofd – Dichtgedachten #896

Een vol hoofd legen. Toen ik dit gedicht publiceerde was de meestvoorkomende reactie: ‘Was het maar zo simpel’. Dat verbaasde me nogal. Ten eerste omdat, zoals ik vaker schrijf, als het eenvoudig is, dan was er geen gedicht voor nodig, maar ten tweede vooral omdat het legen van een kledingkast als simpel en eenvoudig werd ervaren.
Wie ooit wel eens een kledingkast echt heeft moeten ruimen, weet dat daar helemaal niets eenvoudigs aan is. Bij elk kledingstuk moet je een afweging maken: ga ik dit nog gebruiken, of niet. En als ik het dan niet meer ga of kan gebruiken, houd ik er dan aan vast uit nostalgische of emotionele redenen, en sta ik toe dat het plek inneemt in mijn kast? Of neem ik er afscheid van, en maak ik ruimte voor iets nieuws, voor nieuwe nostalgie en nieuwe herinneringen. Dat is niet makkelijk, dat is heel erg moeilijk.
Met gedachten is het precies zo. Sta je gedachten toe om je hoofd te blijven domineren, ook als je ze niet meer nodig hebt? Of ga je eraan werken om ze te ruimen, om plek te maken voor iets nieuws, met nieuwe gevoelens. Mijn antwoord op de vraag is dan ook simpel. ‘Was het maar zo simpel?  Nee, ‘Het is nét zo moeilijk’. Maar de mooiste dingen liggen aan de andere kant van moeilijk. Daarover gaat dit gedicht.
Je hoofd is als een kledingkast,
als het vol begint te raken,
verwijder dan wat niet meer past,
om ruimte voor iets nieuws te maken.

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00