De winkels hebben weer recordomzetten gedraaid, er zijn vanmorgen massaal ontbijtjes op bed geserveerd en Facebook is werkelijk ontploft met foto’s van ‘spontane’ uitingen van liefde. Het is Moederdag en dat mag (of moet) iedereen weten. Maar is het wel zo’n positieve dag?
Mijn moeder had helemaal niets met Moederdag, we hebben het dan ook eigenlijk nooit gevierd. Haar redenatie was heel eenvoudig: ‘Ik heb liever dat je elke dag laat zien dat je van me houdt, in plaats van één keer per jaar.’ Om dezelfde reden deden we nooit echt aan Vaderdag, dierendag, noem maar op. Omdat ik dat van huis uit heb meegekregen, was het een opvatting die ik eigenlijk automatisch overnam. Toch ben ik het er langzaam maar zeker niet helemaal meer mee eens.
Commerciële bende
Als je het hebt over een feestdag als Valentijnsdag, Vaderdag, Moederdag, word er al snel geroepen: ‘Ja, dat is puur commercie’. Dat is natuurlijk waar, maar het is zó ontzettend waar dat het eigenlijk geen argument meer is. Wat is tegenwoordig geen commercie? Pasen, kerst, sinterklaas, het is allemaal te koop in de winkel. Echter, het feit dat iets commercieel wordt uitgebuit, wil natuurlijk niet zeggen dat je automatisch onderdeel hoeft te zijn van dat circus. Je kunt kerstmis vieren zonder de halve Albert Heijn leeg te kopen en stilstaan bij wat het feest daadwerkelijk inhoudt en je kunt op 14 februari ook een keertje extra uiten dat je om iemand geeft, zonder daar direct chocola achter aan te gooien.
Een speciale dag per jaar om een speciaal persoon te eren, ik vind daar eigenlijk niets mis mee. Je viert één keer per jaar je verjaardag. Daar zou je dan hetzelfde over kunnen zeggen, waarom maar één keer per jaar daarbij stilstaan, is het niet het hele jaar door bijzonder dat je er bent? Natuurlijk is het dat, maar de wereld waarin wij leven maakt het lastig om elke dag onze zegeningen te tellen. Ik denk dat het in ons jachtige bestaan juist heel goed is om eens per jaar herinnerd te worden aan een bijzondere gebeurtenis of een bijzonder persoon.
Chocola over de schutting
Ik denk alleen wel dat de enige voorwaarde daarvoor is dat het echt is. Het probleem dat ik met Moederdag heb, is hetzelfde probleem dat ik met Earth Hour heb: één keer per jaar doen we massaal het licht uit en hebben dan het gevoel dat we iets moois voor de wereld hebben gedaan. Dat werkt averechts, het is afkopen van schuldgevoel. Een bijzondere dag als Moederdag zie ik precies zo. Ik vind het een fantastische dag om de meest bijzondere vrouw in je leven nog eens extra in het zonnetje te zetten. Dat is natuurlijk iets anders dan het hele jaar niets van je laten horen, een doos chocola over de schutting smijten en denken dat je je dan hebt laten weten dat je van je moeder houdt.
Verplicht langs moeten komen op Moederdag is minstens zo erg. Daarmee zeg je: ‘Ik eis dat je vandaag laat zien dat je om me geeft’. Dat raakt natuurlijk kant noch wal, dat is geen liefde, dat is gehoorzaamheid. En daar schuilt volgens mij ook het probleem. Niet in de commercie, niet in het feit dat het een geplande dag is, maar in het feit dat verwachting niet altijd aansluit bij de realiteit en het feit dat veel mensen een bijzondere dag gebruiken als excuus om af te kunnen kopen dat ze het rest van het jaar weinig liefde hebben getoond.
Onzin?
Is Moederdag dan onzin? Absoluut niet. Er zijn veel dingen in het leven die het vieren waard zijn en moeders zijn daar eentje van. Het is prachtig dat we massaal eens per jaar stilstaan bij het feit dat iemand zo bijzonder is. Zolang het maar een uiting is van het gevoel dat je het hele jaar bij je draagt, maar in je drukke leven soms vergeet te uiten. Het is een fantastische dag, zolang je hem maar gebruikt in plaats van misbruikt. De dag mag commercieel zijn, zolang jij maar oprecht bent.
Lees ook:
