Ik kwam net geheel op eigen initiatief er achter dat ik op de dag dat ik vijf jaar met Martine heb, een stukje schreef over Iris, Fenna, Marco, Rianne, de zaak, maar niet over Martine. Ik ging slapen en bedacht geheel uit mezelf, zonder daaraan herinnerd te worden door een schattig meisje met pruillip, dat het ook aardig is om een momentje aan ‘dat andere’ te besteden.
Ik doe het nu als grapje, maar liever doe ik het niet. Want onze vijf jaar, zijn van ons, niet van iedereen. Onze ruzies, onze knuffels, onze lachbuien, onze irritaties, onze zorgen, onze dromen, onze wensen, onze hoop, mijn sokken, haar haarelastiekjes, ons leven. Vink, prinsesje, pedo, piemelo. Niet dat iemand daar iets van snapt, maar Tine en ik wel. En dat is dan ook precies wat ik bedoel…van ons.
x
Lees ook:
Uncategorized
Kracht
