Toon die de muziek maakt – Dichtgedachten #668

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

We leven in een tijd waarin flink wat gediscussieerd wordt, en helaas lang niet altijd op vriendelijke toon. Dat is ergens ook wel begrijpelijk, mensen voelen zich tegenwoordig vaak in een hoekje gedrukt en willen zich graag laten horen.
Ik volgde laatst een discussie op Facebook van een kennis van mij, en dat ging over vaccineren. Dat ging er nogal heftig aan toe, en dat is niet zo gek, want of je nu voor of tegen vaccineren bent, je heb het idee dat je vecht voor iets dat goed is voor je kind (of tegen iets dat slecht is voor je kind). De kennis wiens discussie ik volgde, was voor vaccinatie, en trok heel fel van leer tegen de mensen die daartegen waren. Ik was het met hem eens, ik begreep zijn punt, maar de manier waarop hij zijn standpunt verkondigde, was zo fel en zo aanvallend dat de andere partij weinig anders kon dan daar defensief op reageren.
En dat zie ik dus steeds vaker gebeuren. Dat ik iemand een betoog zie houden voor een standpunt waar ik me wel in kan vinden, maar dat die persoon dat op zo’n felle en onsympathieke manier doet, dat de boodschap totaal verloren gaat. Want wat je standpunt ook is, als je gaat schreeuwen en fel en onaardig wordt, dan weet je één ding zeker: er luistert helemaal niemand meer naar wat je te zeggen hebt.
Daarover gaat dit gedicht:
Het is de toon die de muziek maakt,
dat heeft ze altijd al gedaan.
Wanneer men bij de klank al afhaakt,
komt je boodschap niet meer aan.

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00