Wanneer je iemand moet missen is er niets dat de pijn echt kan doen verzachten en niets dat de leegte kan opvullen. Maar wat muziek wél fantastisch kan is woorden en klanken geven aan je emoties, zodat je daar in ieder geval iets mee kunt. Muziek is de schouder waarop je kunt leunen als de fysieke schouder er niet meer is. Daarover gaat het gedicht van vandaag.
Rouw
Alsof je hier nog bij me bent – Dichtgedachten #68
Één van de moeilijkste dingen aan iemand missen, is voor mij de angst dat je langzaam maar zeker dingen gaat vergeten. Hoe iemand eruitzag, klonk, lachte enzovoort. En die angst is niet ongegrond. Aan de oppervlakte verdwijnen die herinneringen ook daadwerkelijk, kun je soms maar met moeite voor de geest halen hoe iemand er ook alweer uitzag, of hoe zijn of haar lach klonk of glimlach eruitzag. Dat is wat ik zo mooi vind van het onderbewustzijn, daar worden je herinneringen namelijk wél voorgoed opgeslagen.
Zodat je af en toe, als je het niet verwacht, ineens weer geconfronteerd wordt met een geluid, een beeld, geur of smaak die je direct terugbrengt naar het moment waarin je alles nog weet en voelt. Het is tegelijkertijd het meest gelukzalige en verdrietige moment dat ik ken.
In het diepst van mijn gedachten,
op een onbewaakt moment,
zie ik weer hoe je naar me lachte,
alsof je hier nog bij me bent.
Niemand zoals jij – Troostgedachten #146
Het allermooiste van iemand hebben die je dierbaar is, is dat die persoon uniek is. Er is niemand die je zo kan raken, zo blij kan maken, zo boos of verdrietig kan maken als die persoon. Des te groter is uiteraard het verdriet wanneer je iemand verliest. Toch is juist het feit dat je zo verdrietig bent een heel goed teken, het betekent dat – hoe wrang het verlies ook is – je het geluk hebt gehad iemand te mogen kennen die je zo dierbaar is. Die herinnering, dát is er eentje om te koesteren.
Nu is het mooi geweest – Dichtgedachten 065
De meeste gedichten die ik schrijf over rouw hebben een positieve insteek. Soms is het echter ook belangrijk om het gewoon te zeggen zoals het is.
Leegte – Dichtgedachten 057
Het moeten missen van iemand van wie je houdt is heel verdrietig, en tegelijkertijd een prachtig testament.
Wat fijn dat jij er was – Dichtgedachten 052
Het is verdrietig om iemand te moeten missen, maar tegelijkertijd is dat ook het bewijs van iets heel bijzonders.
Zodat we samen kunnen zijn – Dichtgedachten 033
Herinneringen aan iemand die je verloren hebt zijn verdrietig, maar ze kunnen ook heel veel troost bieden.